Όταν απλώνεται σαν λεκές ο πόλεμος…

Ο πόλεμος απλώνεται, εξαπλώνεται, βαθαίνει, γίνεται κύρια τάση για τις ελίτ και τα διάφορα κέντρα. Γίνεται συνειδητή επιλογή σε βάρος λαών, χωρών, εργαζομένων, δικαιωμάτων προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια κρίση που βαθαίνει, προκειμένου να καταγραφεί ένας νέος συσχετισμός ανάμεσα σε βασικές δυνάμεις. Η ανάμιξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ολόκληρης της Δυτικής συμμαχίας, στον πόλεμο της Ουκρανίας είναι ένα γεγονός. Αλλά ο πόλεμος παίρνει κι άλλες μορφές, όπως η ενεργειακή κρίση, η ανατίναξη αγωγών, η δοκιμή νέων οπλικών συστημάτων και η απειλή για χρησιμοποίηση πυρηνικών όπλων. Απλώνεται όμως και γεωγραφικά. Γεγονότα που μοιάζουν ξεκομμένα, όπως η ενεργοποίηση της κουρδικής διάστασης ενάντια στο Ιράν, οι πολεμικές συρράξεις σε Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν κ.λπ., δείχνουν ότι έχουν ενεργοποιηθεί κι άλλες εστίες σαν αντιπερισπασμός ή φθορά του αναδυόμενου ευρασιατικού μπλοκ.

Ποια «εισφορά αλληλεγγύης» καταργήθηκε τελικά;

[Γιάννης Κιμπουρόπουλος]

Η κυβέρνηση διαφήμισε με υπερβολικό επικοινωνιακό θόρυβο την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και στις συντάξεις για τα εισοδήματα πάνω από τα 12.000 ευρώ. Η σχετική διάταξη ψηφίστηκε προχθές, με το νομοσχέδιο για την «εταιρική διακυβέρνηση των εταιρειών του Δημοσίου». Είχε προηγηθεί η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα και όλες τις άλλες ομάδες φυσικών προσώπων για εισοδήματα από κάθε πηγή (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), από 12.000 ευρώ και πάνω.

Οι αξίες της Δημοκρατίας απέναντι στην ισοπέδωση.

[ Του Σταύρου Τασιόπουλου* ]

«Όλοι ίδιοι είναι, τα ίδια κάνουν, αυτά γίνονταν και θα γίνονται, έτσι είναι τα πράγματα, τι ασχολείσαι, τι σε νοιάζει, δεν κοιτάς τα χάλια μας, αυτοί έχουν την άνεσή τους, εμείς τι κάνουμε.”

Γνώριμες εκφράσεις που ακούγονται όχι απαραίτητα από κάποιον χωρίς εκπαίδευση και μόρφωση, αλλά από κατά τα λοιπά επιφανείς πολίτες σε καταξιωμένες επαγγελματικές και κοινωνικές θέσεις. Μία αποστροφή που δείχνει σαν να μην ανήκουν στην κοινωνία, σαν να μην συμμετέχουν στη διαβίωση στην Ελλάδα, σαν μία προσπάθεια απομάκρυνσης από τους δημοκρατικούς θεσμούς και ταυτόχρονα όμως απαίτησης βελτίωσης της προσωπικής κατάστασης.

Δημοκρατία ή ολιγαρχία;

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου ]

Τι θα βαρύνει στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα; Η ακρίβεια ή οι υποκλοπές; Αυτά είναι τα ερωτήματα που διατυπώνουν όσοι εμμένουν στην παλιά ρουσωική αντίληψη «για μία κυβέρνηση του λαού από το λαό για το λαό». Αλλά αυτό είναι πλέον ένας μεγάλος μύθος. Σήμερα, δεν εκλέγει ο λαός αλλά το χρήμα. Το χρήμα κερδίζει τις εκλογές. Οι εκλογές δεν έχουν κανένα νόημα, λέει ο Νόαμ Τσόμσκι, γιατί η αντιπροσώπευση εξαντλείται μόνο στην εκπροσώπηση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Τις εκλογές τις κερδίζουν εκείνοι που καταφέρνουν να εξαγοράσουν τα «πακέτα ψήφων» των «κάτω» (Λέστερ Θόροου). Το πολιτικό σύστημα λειτουργεί συνολικά «προς όφελος λίγων μεγάλων συμφερόντων», λέει κι ο πολύς Πωλ Κρούγκμαν. Τελικά, ο πολιτικός ανταγωνισμός έχει καταστεί πλέον ένας ανταγωνισμός στη διαφθορά.

Το μέλλον ανήκει στους απροσάρμοστους.

ΚΙΜΠΙ

Εχει δίκιο ο Πέτσας. Οποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει. Και κακώς, κάκιστα, ζήτησε συγγνώμη. Εχει δίκιο. Και γι’ αυτό, υποθέτω, έφτιαξε την περίφημη λίστα του. Για να αποτρέψει μια δαρβινικών διαστάσεων εξαφάνιση των ΜΜΕ. Η λίστα Πέτσα και το κρατικό χρήμα που τη συνόδευσε είναι ό,τι η φυσική επιλογή για την εξέλιξη των έμβιων όντων. Ο Πέτσας είναι τελικά ο Δαρβίνος της ενημέρωσης. Διατρέχει, βέβαια, τον κίνδυνο να πέσει θύμα της επιτυχίας του και της καίριας διαπίστωσής του. Ως γνωστόν, στην πολιτική ζωολογία τον ρόλο της φυσικής επιλογής παίζουν η κάλπη κι ο σταυρός. Οποιος δεν σταυρώνεται, πεθαίνει.

Κατάθεση στεφάνου στο μνημείο πεσόντων στη μάχη της Σφάλας από την κόρη του Χρήστου Κατσούλη.

Πιστή στο ετήσιο ραντεβού για την απόδοση τιμών στο μνημείο πεσόντων στη μάχη της Σφάλας η Χριστίνα Κατσούλη–Τρόκα (21/09/1943-), κόρη του Χρήστου Κατσούλη καταθέτει στεφάνι στο μνημείο, μετά το μνημόσυνο που διοργάνωσε, όπως κάθε χρόνο, ο Δήμος Διστόμου Αράχοβας Αντίκυρας

Λίγα λόγια για το ιστορικό της μάχης της Σφάλας.

Στις 10 -11 Σεπτεμβρίου 1943, στη θέση «Σφάλα» Αράχοβας, ( 5ο Km Aράχοβας- Δελφών) δόθηκε μια από τις σημαντικότερες μάχες της περιόδου 1941-44, εναντίον των Γερμανών φασιστών.

 Πρωτεργάτες οι αντάρτες του ένδοξου ΕΛΑΣ με  τους κατοίκους της  Αράχοβας που μάχονταν λυσσαλέα εναντίον των κατακτητών.