Παράδοση επ’ αόριστον

Από Ιάσονας Κωστόπουλος

Period of Notice ονομάζεται η χρονική διάρκεια κατά την οποία ένας υπάλληλος οφείλει να ειδοποιήσει τον εργοδότη του πριν την ημερομηνία παραίτησής του και αντίστοιχα ο εργοδότης τον υπάλληλο πριν την ημερομηνία απόλυσής του. Αυτό μπορεί από την μια να εξασφαλίζει σχετικά τον εργαζόμενο, ωστόσο κυρίαρχα εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία της επιχείρησης, ώστε να μην μπορεί να «εκβιαστεί» ή να εκτεθεί από μια ξαφνική αποχώρηση.

Αυτή η ρύθμιση εφαρμόζεται και σε εμπορικές αλλά και διπλωματικές συμφωνίες και συνήθως διαρκεί από μερικούς μήνες μέχρι ένα χρόνο. Κάτι που δεν ισχύει για την νέα ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία, η οποία έπειτα από το πέρας μιας πενταετίας θα ανανεώνεται αυτόματα και για την καταγγελία της θα χρειάζεται ένα Period of Notice δύο χρόνων.

Αν όμως στην περίπτωση της εργασίας αυτό παρέχει μια σχετική ασφάλεια στον εργαζόμενο, με κόστος βέβαια την απώλεια διαπραγματευτικών μέσων, στην περίπτωση των βάσεων στη χώρα μας, το μόνο που συμβαίνει είναι το δεύτερο, η απώλεια διαπραγματευτικών μέσων. Για την ακρίβεια, μέσα σε δύο χρόνια όχι μόνο μπορούν να βρεθούν εναλλακτικές αλλά επίσης να εκβιαστεί πολλαπλά η χώρα για να αποτραπεί η όποια κίνηση καταγγελίας.

Αυτό βέβαια είναι μια μοναχά από τις πλευρές της ανανεωμένης αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας-ΗΠΑ. Επιπρόσθετα μονιμοποιείται και επεκτείνεται η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη Σούδα, όπου μάλιστα θα υπάρξει και σημαντική αναβάθμιση, στο Στεφανοβίκειο, το Λιτόχωρο, τον Βόλο και την Αλεξανδρούπολη. Ολόκληρη η χώρα μετατρέπεται επί της ουσίας σε χώρο επιρροής των ΗΠΑ, είτε στρατιωτικά με τις βάσεις να απλώνονται σε ολόκληρη την επικράτεια είτε ενεργειακά αφού πλέον η Αλεξανδρούπολη θα είναι και ενεργειακός κόμβος –αμερικανικών συμφερόντων βεβαία– με την πλατφόρμα LNG που θα φιλοξενεί στο λιμάνι της.

Βέβαια το ουσιαστικό ερώτημα δεν είναι αν π.χ η Αλεξανδρούπολη θα γίνει στρατιωτικός και ενεργειακός κόμβος, αλλά κατά πόσο θα λογίζεται ελληνική μια περιοχή που θα φιλοξενεί μια τεράστια βάση και μια πλατφόρμα αερίου των ΗΠΑ. Αυτή είναι άλλωστε και η στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης και των ελίτ, είμαστε ανοιχτοί σε όλες τις μπίζνες και για το σκοπό αυτό εκχωρούμε τη χώρα, λίγη-λίγη, σε ζώνες ανάλογα με την περίπτωση.

Όσο δε για τα ανταλλάγματα επί της ουσίας στην εν λόγω συμφωνία η χώρα δεν πήρε κανένα, μόνο έδωσε. Η συμφωνία θα κεφαλαιοποιηθεί από τις ελληνικές ελίτ στην ενέργεια και τις μεταφορές. Όσο δε για τις εγγυήσεις ασφάλειας που υποτίθεται ότι παρέχει η επιπλέον αμερικανική παρουσία, αυτό έχει αποδειχθεί πολλαπλά εσφαλμένο.

Ιστορικά η πρόσδεση της χώρας στις ΗΠΑ δεν έφερε την αποκλιμάκωση στα ελληνοτουρκικά, αλλά και πρόσφατα η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, όχι απλά δεν μείωσε αλλά αύξησε την τουρκική επιθετικότητα, αφού γκρίζαρε ολόκληρη την περιοχή. Ούτε βεβαία, σε όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια η χώρα έχει λάβει κάποια ουσιαστική βοήθεια από τους «συμμάχους», άσχετα αν είναι «δεδομένος φίλος» όπως λέει και ο Κ. Μητσοτάκης. Αντίθετα, μέσα σε λίγους μόλις μήνες η πολιτική αυτή έχει να απολογίσει τη μετατροπή της χώρας σε εν δυνάμει ρώσικο στόχο, την περίοδο μιας εκτεταμένης ανάφλεξης στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ παράλληλα οι ΗΠΑ βρίσκονται στα πρόθυρα νέας εξοπλιστικής συμφωνίας με την Τουρκία. Λαμπρά!

πηγή