«Πόσους έχετε σκοτώσει;»

Ο γνωστός Βρετανός τηλεπαρουσιαστής, Πιρς Μόργκαν, είχε απέναντί του τον εκπρόσωπο της ισραηλινής κυβέρνησης Άβι Χάιμαν την περασμένη Τρίτη.

[ Κατερίνα Τζωρτζινάκη ]

Μπορεί να τίθεται με αυστηρότητα, πλάγια, άγαρμπα, άκομψα, με τακτ, «τον καλύτερο τρόπο για να στείλεις κάποιον στην κόλαση και μάλιστα να απολαύσει και το ταξίδι», νευρικά, ενδεχομένως με αγένεια ή καλύτερα με ειρωνεία, που παραμένει ένα άνευ προηγουμένου όπλο ενάντια στην εξουσία. Ερώτηση. Εύλογη, επίμονη, κόσμος ακούει και βλέπει, δεν μπορείς να βαράς μόνο στη «σωστή πλευρά» το ντέφι.

Μετατοπίζεται το κέντρο βάρους από Δύση σε Ανατολή.

[ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ]

Τη σχετικά σύντομη περίοδο πολιτικής σταθερότητας στην Ευρπη, της πλαστής ηρεμίας στις ΗΠΑ και της αισιοδοξίας στη “σωστή” πλευρά της Ιστορίας, διαδέχεται με ταχύτητα θαλασσοταραχή απροσδόκητων διαστάσεων. Ο Μάο έλεγε “μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση”, αλλά τότε ήταν ακόμα η εποχή των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων.

«Ένας καλύτερος κόσμος αν…»

Σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία κανένα πολιτικό σύστημα, ούτε καμία κοινωνική μεταρρύθμιση ή επανάσταση δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν σταθερές στον χρόνο κοινωνίες δικαιοσύνης και ευημερίας για το σύνολο των ανθρώπων!

[Δημήτρης Ζάτκας,*]

Ποτέ δεν καταφέραμε να ελέγξουμε πλήρως τις ανθρώπινες αδυναμίες μας, αλλά και να συνυπάρξουμε αρμονικά στο πλαίσιο κάποιων κοινά αποδεκτών αρχών…

Στην εποχή μας βιώνουμε έναν τεχνολογικά προηγμένο κόσμο, που χαρακτηρίζεται όμως από την απώλεια του μέτρου! Έχουμε μάλλον παραδοθεί στη δύναμη της “εικόνας” και στο κυνήγι της “ευκολίας” και του “κέρδους”!  Και ακόμη δεν έχουμε παραμερίσει εντελώς τις διάφορες ιδεολογικές , θρησκευτικές ή άλλες αγκυλώσεις μας, που θολώνουν τη λογική σκέψη και κρίση μας! Παράλληλα, οι ανισότητες και η φτώχεια για μεγάλο μέρος των πληθυσμών συνεχώς διογκώνονται πέρα από την όποια αποδεκτή λογική, τροφοδοτώντας την κάθε μορφής βία μεταξύ των ανθρώπων…

Φοιτητές – Παλαιστίνη!

[ Γιώργος Σταματόπουλος ]

Πάντα οι φοιτητές· σε αυτούς κοχλάζει το νεανικό αίμα, εκεί γεννιούνται οι ιδέες, από αυτούς ξεσπά η εξέγερση απέναντι στην τυραννία και την κατάφωρη αδικία. Απορούν κι εξίστανται τα φιλελεύθερα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, αλλά και οι «πεπολιτισμένες» δυτικές κυβερνήσεις από τη σθεναρή και ανυποχώρητη στάση των Αμερικανών φοιτητών, αλλά και των Ευρωπαίων για τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια, διαμαρτυρόμενων για τη σφαγή των Παλαιστινίων από το άθλιο και βάρβαρο κράτος του Ισραήλ. Μα, ψελλίζουν, έχουν τελειώσει όλα αυτά, αυτά τα έκαναν μόνο κάτι παλιοαριστεροί, κάτι παλιοαναρχικοί, που δεν σέβονται το καθεστώς της τάξης και της ασφάλειας. Αρνούνται να αποδεχτούν ότι εξακολουθούν να υφίστανται «όλα αυτά», διότι αυτά είναι που διασώζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και περαιτέρω την έννοια άνθρωπος [ελεύθερος άνθρωπος, εάν αυτό κάτι τους λέει].

Εβδομάδα Παθών πριν τη Λαμπρή.

Η πρώτη μέρα της Εβδομάδας των Παθών ξεκίνησε με ένα σοκ. Την απόφαση του δικαστηρίου για τους κατηγορούμενους της δίκης για το Μάτι. Η οργή και η αγανάκτηση των συγγενών ενώνονται με την πάνδημη αίσθηση ότι κάτι εντελώς σάπιο υπάρχει και στην τρίτη εξουσία, τη δικαστική – η οποία, αντί να ελέγχει και να αποδίδει δικαιοσύνη, συγκαλύπτει, απαλλάσσει, προφυλάσσει την εξουσία εν γένει, την ολιγαρχία, το πολιτικό σύστημα, τους υπεύθυνους μεγάλων εγκλημάτων ενάντια στους πολίτες, τη φύση, τη χώρα.

Τα κουνουπάκια…

[ Γιώργος Σταματόπουλος ]

Αν σε σχεδόν οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη συνέβαιναν όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες για την αναλγησία και τον αυταρχισμό τούτης της κυβέρνησης.

• Πρώτο: Έγκλημα των Τεμπών.
• Δεύτερο: Λυσσώδης προσπάθεια συγκάλυψης των ηθικών και φυσικών αυτουργών.
• Τρίτο: Χυδαία εκμετάλλευση των προσωπικών δεδομένων από μία κομψευάμενη ευρωβουλεύτρια [και κάλυψή της από την υπουργό Εσωτερικών].
• Τέταρτο: Παρακολούθηση πολιτικών προσώπων και της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας!
• Πέμπτο: Κτηνώδης υποβάθμιση υπηρεσιών στην Υγεία και την Παιδεία, ακρίβεια στην αγορά κι ένας αμητός άλλων ενεργειών [αθλίων] εκ μέρους κυβερνητικών στελεχών· κυνισμός, αυταρχισμός και λοιπά και λοιπά.